De vliegtuigmotoren maakten andere geluiden dan het sonore zoemen tijdens de vlucht. ‘Fasten your seatbelts please’! De landing werd ingezet. Het raampje bood uitzicht op een eindeloze witheid met hier en daar wat donkere plekken. Stockholm was maar anderhalf uur vliegen vanaf Amsterdam, toch was er sprake van een totaal andere sfeer. Vanuit de Finse Golf was er een enorme sneeuwstorm over het land getrokken. De gezagvoerder meldde dat er in elf uur tijd wel veertig centimeter sneeuw was gevallen. Een vreemde lichtheid was het gevolg. Stockholm, is een wonderlijke stad, bestaande uit 14 eilanden, die door bruggen met elkaar verbonden zijn, wordt ook wel het “Venetië van het noorden” genoemd. Maar vanuit het oude stadscentrum, Gamla Stan is een moderne stad ontstaan die in niets meer lijkt op ‘Venetië’. Hoe komen ze erbij, die reisbrochures? Maar mooi is de stad wel. De fel gekleurde koopmanshuizen waren wit bepoederd door de hevige sneeuwval. Het leverde een sprookjesachtig decor op voor de ’sledetocht van de Sneeuwkoningin’.

Mijn Zweedse vriendin Barbro heeft mij uitgenodigd om de Kerstdagen in Zweden door te brengen. Alleen al de gedachte aan: ”rij maar mee met de arrenslee door de sneeuw”, deed mij glimlachend besluiten de kerstverplichtingen in het grauwe Nederland de rug toe te keren.

Het was bijna winter zonnewende de langste nacht en de kortste dag van het jaar. Er stond die ochtend een zwakke noordoosten wind. De eilanden en de bultrotsen lagen er wit bij. Het was zo’n dag met een wonderlijke stilte die je alleen ervaart als de zee bevroren is. Op die vroege ochtend brachten duizenden jonge meisjes in Zweden, gehuld in witte gewaden, met een brandende kaars in hun hand en een kroon van elektrische kaarsen op het hoofd, licht in de duisternis van de Zweedse winter.

Vroeger waren dat echte kaarsen en ik moet niet aan denken hoeveel prachtige blonde haren er in de fik zijn gegaan. De jonge meisjes staan bekend als ‘Lucia’, de ‘Lussibrod’ en ze leiden een optocht van meisjes en ‘sterrenjongens’, ook in witte gewaden en met gouden sterren versierde punthoeden. Lucia en haar metgezellen de “stjärngossar”, de “pepparkaksgubbar” en de “tärnor” zingen kerstliederen en verspreiden zo licht en warmte in het donkere land. Tijdens het lopen delen ze saffraan broodjes, de zogenaamde “lussekatten” en peperkoekjes uit aan de omstanders. Deze saffraan broodjes zijn een symbolisch zonneoffer. Na deze processie volgt het gezamenlijke feest.

Bij Barbro was dit feest al in volle gang. De Julbok, het bokje van stro dat volgens de overlevering voorspoed zou brengen, blikte stoer voor zich uit te midden van de gekruide kerstbroden.

Er werden over en weer geschenken gegeven en met veel kaarslicht werd er aan de mooi gedekte tafel van de Luciaspijzen en -dranken genoten. Barbro’s oude vader had een ereplaats gekregen en zat in een gemakkelijke leunstoel, met aan zijn voeten nieuwe leren pantoffels en op zijn hoofd een bijzonder rood fluwelen kalotje. “Wat is dat voor een hoofddeksel”, fluisterde ik. “Oh, traditie” antwoordde ze: “dat is nog een overblijfsel van de vroegere feestkleding”. Hij hecht er nog steeds waarden aan. Dat viel te bezien, zijn bril zat op zijn voorhoofd en hij hield zijn handen op zijn maag gevouwen. De oude vader sliep! Hij ontwaakte pas bij het opgewekt zingen van de kerstliederen. De Zweedse mezzosopraan Anne Sofie von Otter zong het mooiste Kerstlied dat ik ooit gehoord heb en de hele familie zong mee. “Kopp ängen”, heette deze traditional en het ging over de heilige nacht.

Het laatste couplet raakte me het meest:

“En sekund år jag evig

Och sen vet jag inget mer

Bara ett – att jag lever ……”

Het gezelschap zong beurtelings in het Zweeds en in het Engels, de  Zweden zijn zo tweetalig

“For a while I’m eternal

That’s the only thing I know

I am here and we share our dreams”……

De CD kreeg ik als kerstcadeautje mee om thuis nog eens na te genieten.

Wat later gingen we toch nog even naar de Lucia optocht in de buurt kijken. Jolig ploegden we door de vers gevallen sneeuw naar het nabij gelegen ziekenhuis en zagen juist de stoet naar binnen gaan. “Kijk”, zei Barbro: “daar gaat ze, wat is ze mooi hè, mijn Christina”. Ze was een prachtige Lucia, in haar witte jurk met een rood lint en een kaarsenkroon op het hoofd.

 

De Luciaoptocht lijkt een beetje op de oude midwinteromgangen, die lang geleden gehouden werden. Behalve in Zweden wordt het lichtfeest ook in de rest van Scandinavië gevierd. Eveneens in Kroatië en Italië, maar daar op een heel andere manier. Het traditionele Lucialied komt daar vast en zeker vandaan. Een vreemd soort ontroering maakte zich van  mij meester toen ik de Luciabruiden dit lied, dat ik ooit tijdens de zanglessen op de middelbare school geleerd had, hoorde zingen, met, jawel hoor, dezelfde lange uithalen: “Sulmare Lucia, l’astro d’argento, …… sahantaha luhucihia, Santaáááá Lucihiááá!

Lucia markeert het midden van de vierweekse adventstijd, die de meeste Zweedse huishoudens memoreren door voor elke adventsweek een kaars aan te steken. En de eerste week van advent is, net als in de meeste andere Europese landen, de tijd waarin de Zweden hun kerstversieringen aanbrengen. In deze tijd worden ook de steden en dorpen in Zweden op hun allermooist versierd en krijgen de straten hun kerstverlichting.

Oorspronkelijk is Lucia een heilige uit het Italiaanse Syracuse. Haar verhaal kent diverse varianten en dat geldt ook voor de wijze waarop deze traditie in Zweden is beland. We weten in elk geval zeker dat de Zweedse bovenklasse zich deze eigen maakte, waarbij de oudste dochter de rol van Lucia op zich nam en vader en moeder op de vroege ochtend van 13 december ontbijt op bed bracht. (Fig.)

Ook Carl Larsson (1853 – 1919), de bekende Zweedse kunstenaar, schonk er in zijn werk aandacht aan. Het werk hierboven is zo’n typisch Larsson schilderij. Larsson schildert zichzelf in het bed rechts met zijn neus net zichtbaar boven de deken. Zijn oudste dochter Suzanne komt haar ouders wekken met koffie en saffraan broodjes.

Lucia kreeg in Zweden echter pas echt goed voet aan de grond toen een krant uit Stockholm in 1927 de eerste Luciawedstrijd organiseerde, waarin de lezers hun eigen Lucia konden kiezen.

Tegenwoordig is er ieder jaar in Zweden een Lucia-verkiezing en heeft elke school, bedrijf of vereniging zijn eigen Lucia.

Er zijn een aantal verhalen over de eerste Lucia vieringen bekend. Zij worden in verband gebracht met de kortste dag of de verdwijning van het licht. Deze langste nacht heette “duivels” te zijn, en men dacht dat Lucifer er huis hield. Huizen en deuren werden hermetisch gesloten en men wachtte met angst en beven op het eerste licht van de ochtend. Is het niet prachtig, dat er na die angstige, duivelse langste nacht ‘s morgens vroeg het eerste licht verschijnt in de vorm van een Lucia-bruid, die het licht brengt?

De legende over Lucia vertelt dat zij in het jaar 304 n. Chr. in Syracuse op Sicilië de marteldood sterft als een van de laatste slachtoffers van de Romeinse christenvervolgingen. Zij weigerde voor de Keizer te offeren.

Een ander verhaal over Lucia is: dat zij van haar bruidsschat eten koopt voor de armen, in plaats van aan haar toekomstige man te geven.

In Zweden gaat het verhaal dat zij rond 1200 verscheen aan de oevers van het Vänermeer, waar toen een vreselijke hongersnood heerste. Ze verscheen met een schip met voedsel, dat ze uitdeelde aan de mensen. Voor de beroemde Zweedse schrijfster Selma Lagerlöf, die de legende van de heilige Lucia op schrift stelde, was het in haar jeugd op 13 december de mooiste gebeurtenis van het jaar wanneer Lucia de deur binnen kwam en haar kamer verlichtte. Zij was het licht dat de duisternis doordrong, de warmte die ijzig koude landen midden in de winter lieflijk en zonnig maakte.  Nee, wij vieren in Nederland helaas geen Luciafeest, jammer het is toch zo’n mooi midwinterfeest.

Het deed me, hoe wonderlijk dan ook, denken aan de tarotkaart de Kracht, die volgens bepaalde astrologische correspondenties verbonden is aan Zweden. Als ik naar de kaart kijk zie ik Lucia in haar witte bruidsjurk en op haar hoofd zie ik de uitstekende klaverblaadjes veranderen in een kaarsenkroon. En de Leeuw dan, zul je zeggen, die is toch niet typisch Zweeds. Om maar weer met de astrologie op de proppen te komen: elk dierenriemteken heeft een planeet die bij hem past. Voor het teken Leeuw is dat de Zon. Kijk je naar het menselijk lichaam en daarin naar de plaats waar de ‘Leeuw’ zich manifesteert dan kom je bij het hart als centraal orgaan van het lichaam en bij  de gevoelsrijkdom van de ziel die daarin haar centrum heeft. Deze gevoelssfeer reikt van diepe angst, via heftige emoties naar de mogelijkheid tot spirituele waarnemingen. Lucia was zo’n figuur waarbij de wilde zinnelijke harte kracht bedwongen werd en zij haar hogere geestkrachten in dienst kon stellen van armen en minder bedeelden. De leeuwenkracht of het lagere zelf, heeft hier kennelijk een metamorfose doorgemaakt. Zij had van nature een leeuwenhart, zou je zeggen, en wist deze kracht in christelijke zin te verinnerlijken. Zij wijst ons erop dat wij de wilde beesten niet eerder kunnen temmen dan nadat wij onze innerlijke monsters hebben overwonnen. Volgens de legende bracht zij daarvoor een offer en schonk Lucia, haar naam betekent licht, het licht van haar ogen. De kracht die in de Lucialegende wordt aangewend is dan ook de hoogste kracht die de mens kan opbrengen, namelijk nederigheid, de erkenning dat hij maar een nietig schepsel is .met zeer begrensde vermogens. Vrouwe Lucia toont ons begrip voor de medemens, verdraagzaamheid en samenwerking.

 

Hierbij de recepten van enkele gerechten die bij Barbro op tafel stonden.

Lussekatter – Luciabroodjes

Tijdens het Luciadiner stonden de zoete Luciabroodjes gedurende de hele maaltijd op tafel zodat iedereen die nog trek had er van kon knabbelen.

Wat heb je nodig voor ca. 10 broodjes?

• 1 pak witbroodmix
• 100 gr. suiker
• 3 dl. handwarme melk
• 25 gr. boter
• 1 ei
• Een paar draadjes saffraan, opgelost in een gedeelte van de melk.
• 20 gedroogde cranberries

Zo maak je het klaar:

Meng  de witroodmix met de suiker door elkaar. Voeg melk en boter toe en kneed er een soepel deeg van. Laat het deeg afgedekt met huishoudfolie 15 min. rijzen op een warme plaats. Verdeel het deeg in 10 porties. Vorm van elke portie deeg een dunne rol van ca. 20 cm. Leg ze in een S-vorm neer op een ingevet bakblik. Stop een cranberry in iedere krul en laat deze broodjes afgedekt nog 30 min. na rijzen op een warme plaats. Verwarm de oven voor op 190⁰ C hete lucht of op 210⁰ C bij een conventionele oven.

Klop het ei los en bestrijk de broodjes ermee. Bak de broodjes in het midden van de oven in ca. 20 min. goudbruin en gaar.

De S-vormige broodjes zullen na het bakken de vorm van een lemniscaat aangenomen hebben, die lijkt op het symbool boven het hoofd van de vrouw op de tarotkaart ‘de Kracht’.

Kokt Rensdyrkjott.

2 kg. Rendiervlees met bout (IKEA)

2 ltr. Water

1 theelepel jeneverbessen

1 theelepel peperkorrels

1 eetlepel gedroogde lijsterbessen of duindoornbessen

Wat jonge dennennaalden of rozemarijn

Eventueel: aardappel, wortel of koolraap

Zout en peper naar wens toevoegen.

 

Leg de bout of het vlees en het losgesneden bot in een stevige kookpot. Bedek met water en breng aan de kook. Schep het schuim eraf, voeg de overige ingrediënten toe en laat 3 tot 4 uur zachtjes sudderen tot het vlees gaar is. Op het laats wortel, koolraap en aardappel toevoegen. Schep het merg uit het bot in de stew. Snij het vlees in plakjes en leg die in diepe borden. Drapeer de groente er omheen en overgiet met de bouillon. Serveer met dikke plakken donker roggebrood.

 

Zweedse rode kool , met rode bessenjam in plaats van appeltjes

Ingrediënten:

• 1 kilo rode kool
• 4 eetlepels boter
• 1 eetlepel suiker
• 1 theelepel zout
• kaneelstokje
• 5 eetlepels water of appelsap
• rozijnen weken in 5 eetlepels rode-wijnazijn
• 4 kruidnagels en
• 2 theelepels karwijzaad
• 1 hele ui

Verwijder de lelijke buitenste bladeren en het hart van de rode kool en snijd de rest in dunne reepjes. Doe de boter, suiker, zout, kaneelstokje, het water en de azijn in een grote pan. Breng dit mengsel aan de kook. Doe de kool en de ui in de pan als de boter en de suiker gesmolten zijn. Voeg kruidnagel en karwijzaad toe. Roer goed door en breng opnieuw aan de kook. Laat alles half afgedekt op laag vuur ca. 1,5 uur smoren. Controleer af en toe of de kool niet droog kookt. Voeg eventueel een beetje water toe. Voeg ongeveer 10 minuten voordat de kool gaar is de jam toe en haal de ui er uit. Daarna de pan geheel sluiten en de inhoud gaar laten smoren op een matige hitte. Als de kool dreigt droog te koken nog een beetje water toevoegen.

 

Grädde ris – romige rijstpudding

Rood en wit, de kleuren van de Lucia bruid en die van de tarotkaart de Kracht.

Wat heb je nodig voor 6 tot 8 personen?

• 1 vanillestokje
• 1 kaneelstokje
• 1,3 liter volle melk
• 250 gram dessertrijst
• 1 theelepel zout
• 2 eetlepels suiker
• 100 gram amandelsnippers + 1 hele amandel
• 2 deciliter slagroom
• Maak een vruchtencoulis van rood fruit ( in de winter diepgevroren verkrijgbaar) of gebruik rode bessensaus.

 

Snijd het vanillestokje open en doe het samen met het kaneelstokje, de melk, de rijst en zout in een pan met dikke bodem. Breng aan de kook en laat al roerend ca. 30 minuten koken. (of volg de kooktijd op het pak met dessertrijst). Neem het kaneelstokje en het vanillestokje uit de rijst. Schraap de zaadjes uit het vanillestokje en roer ze door de rijst. Sprenkel er de suiker door en laat helemaal afkoelen. Klop in een kom de slagroom stijf. Rooster heel zachtjes de amandelsnippers in een droge koekenpan lichtbruin. Laat ze afkoelen en meng ze door de rijst, samen met de hele amandel. Schep er voorzichtig de room doorheen. Doe het geheel in een puddingvorm en laat het in de koelkast opstijven. Dien de rijstpudding op, in het midden gevuld met koude vruchtencompote of rode bessensaus.

De gelukkige of ongelukkige  vinder (die er zijn kiezen op kapot bijt) van de amandel krijgt een klein cadeautje.

 

smaklig måltid – eet smakelijk!

 

Eleonore Oldenburger was verbonden aan de beroepsopleiding tot Tarotkundige van stichting de Ster in Terborg. Ze publiceerde diverse boeken en artikelen op dit gebied

Inleiding

In ons leven kennen we vrijheid als een belangrijk goed.

We zien het vooral als een vorm van leven, waarin we niet onderdrukt worden en de belangrijke keuzes in ons leven zonder voorbehoud kunnen maken.

 

Vrijheid in de filosofie

Veel filosofen hebben zich met het onderwerp vrijheid bezig gehouden.

 

 

 

Epictetus, een Stoïcijns filosoof uit de 1^e Eeuw, zei: “Niemand is vrij, die zichzelf niet beheerst”.

Een zinsnede die vanuit het Stoïcijns gedachtengoed, goed te verklaren valt.

Zelfbeheersing in de betekenis van in je eigen kern blijven, wordt ook nu nog steeds als groot goed gezien.

 

 

 

Arthur Schopenhauer (Duits filosoof die leefde van 1788 tot 1860) zei: “Geheel zichzelf zijn mag men slechts als men alleen is; wie dus niet van de eenzaamheid houdt, houdt ook niet van de vrijheid, want slechts wanneer men alleen is, is men vrij”.

Dat lijkt op het eerste gezicht een wat merkwaardige mening. De vraag komt op hoe je dat in onze maatschappij, met zoveel zielen opeengepakt voor elkaar krijgt. En is het zoeken van die afzondering dan wel sociaal.

Laten we het beschouwen vanuit de optiek van de vraag: Kun je alleen zijn?

Velen onder ons kunnen niet alleen zijn. Als we als klein kind thuis alleen werden gelaten, werden we bang. Maar ook als volwassene zoeken we steeds weer een ander gezelschap.

Een breuk in een relatie betekent vaak isolement, omdat er veel wegvalt en niet alleen de partner, maar ook een deel van de sociale omgeving.

En is het niet zo dat, om oprecht van een ander te kunnen houden, men zichzelf moet zijn?

Zichzelf kunnen aanbieden aan de ander, zoals men is. Pas als dat goed is kan de ander “zien”  wie of wat de ander is en kan er een zuivere afweging worden gemaakt.

 

 

 

Grant Allen (Canadees schrijver en fervent aanhanger van de Evolutieleer, 1848-1899) zei: “Alle mensen worden vrij en ongelijk geboren”.

Ook hier dringt zich het gevoel van tegenspraak op.

Die vrijheid is beperkt, en sterk afhankelijk van het gezin en de omgeving waarin dat plaatsvindt. En juist die afhankelijkheid geeft de ongelijkheid aan.

Je kunt er ook anders naar kijken. Omdat je bent wie je bent, jij met al je unieke eigenschappen en talenten, ben je vrij om ze naar vermogen te ontwikkelen en gebruiken. Ook in ongelijkheid. Is het niet zo dat veel grote geesten in de moeilijkste omstandigheden zijn voortgekomen en juist door die ongelijkheid de vrijheid hebben leren kennen, begrijpen en waarderen.

 

 

 

Kahlil Gibran (Libanees-Amerikaans dichter en schrijver, 1883-1931) zei: “Leven zonder vrijheid is als een lichaam zonder ziel en vrijheid zonder denken, is als een verwarde geest. Leven, vrijheid en denken vormen een drie-eenheid, ze zijn eeuwig en onsterfelijk”.

Ik vind dit een bijzonder mooie omschrijving waar het bij vrijheid om gaat. We vinden de vrijheid in afzondering waar we leren overdenken en inzien wat de waarde van vrijheid en liefde is. Maak het deel van jezelf, als een onscheidbaar deel van de ziel.

 

Op basis van deze filosofische overwegingen wil ik in dit artikel verder wat beschouwingen aan dit onderwerp wijden en deze in verband brengen met een aantal elementen uit astrologie en tarot.

 

Vrijheid in de astrologie

Astrologen beschouwen de radix als een blauwdruk van het potentieel dat het leven, dat op een bepaalde tijd en plaats ontstond, in zich heeft. Van zo’n unieke plaats en tijd combinatie maken we een horoscoop, de radix genoemd.

Op het moment van geboorte ben je dus al geconditioneerd. Je potentieel wordt duidelijk, maar dus ook alles wat niet tot dat potentieel behoort.

Als we vervolgens op weg gaan in het leven, hebben we daar meestal geen weet van en onze omgeving al helemaal niet.

We raken beperkt door onze omgeving (ouders, broertjes, zusjes, opa’s en oma’s, crèches, kinderopvang, school, vriendjes, vriendinnetjes, etc.), die vanuit allerlei soorten van betrokkenheid zich met onze levensweg bezig houden. Soms worden we daarbij ook gestimuleerd naar gebieden waar onze talenten niet toereikend zijn, bijvoorbeeld omdat het een ideaal van een van onze ouders was.

Dat hele proces kan grote vormen aannemen, zo groot dat we er heel afhankelijk van worden en ons niet of nauwelijks meer kunnen ontworstelen aan de druk die onze omgeving ons oplegt.

Hoe vinden we dan toch onze vrijheid en ons potentieel?

Het is nooit te voorkomen, dat er situaties in je leven ontstaan, die je beletten in vrijheid je potentie waar te maken. Zoals Grant Allen zegt, je wordt ongelijk geboren. Maar zodra er de mogelijkheid ontstaat eigen keuzes te maken, begint onze eigen verantwoordelijkheid.

Dan kan het proces helpen dat we bewustwording noemen, een proces dat begint met de vragen: “Wie ben ik?” en “Waartoe ben ik op aarde?”. Wat later kan er bij komen als we weer iets meemaken, wat we minder prettig vinden: “Waarom heb ik steeds pech?”, nog steeds met een projectie op die boze buitenwereld, waar we de “schuldige” zoeken. Pas als we ons de vraag gaan stellen “Waarom gebeurt juist mij dit en welke lering moet ik hier uit trekken?’, begint onze spirituele groei. En juist die spirituele groei is een voorwaarde voor het loskomen van oude conditioneringen en je verleden.

 

Vrijheid in de horoscoop

In de astrologie worden de planeet Uranus en het teken Waterman het eerst in verband gebracht met vrijheid.

Als Uranus onder druk komt, (bijvoorbeeld door een moeilijk aspect met Saturnus of Pluto), ontstaat er zoveel spanning, dat het wel tot een bevrijding moet komen. Het teken Waterman in de horoscoop geeft het gebied aan waar die behoefte aan vrijheid het grootste is.

Staat dat bijvoorbeeld op je 9^e huis, dan heb je een sterke behoefte om vrij te zijn in denken en levensovertuiging.

We zitten vanaf 2009 midden in een kardinale climax die tot 2015 duurt.

Een kardinale climax geeft moeilijke aspecten in de hoofdtekens (Ram, Kreeft, Weegschaal en Steenbok). We merken het vooral omdat sedert enkele jaren Pluto in Steenbok staat, het teken waar Saturnus over heerst. Pluto in Steenbok geeft de behoefte ons te ontdoen van knellende maatschappelijke structuren en kan leiden tot opstanden en revoluties. Maar het geeft ook behoefte aan een ander soort structuur en veiligheid. Dat Pluto in deze jaren ook zeven keer een vierkant maakt met Uranus, maakt het verlangen naar vrijheid en verandering alleen maar groter.

Maar durven we wel te kiezen voor die vrijheid? We kunnen toch zoveel verliezen.

Pluto is het meest bekend als de planeet van macht en onmacht, van strijd, de baas spelen, anderen onderuit halen.

Op een andere manier staat Pluto ook bekend voor zuivering. Dat kan er heel platvloers aan toegaan, waar een andersdenkende wordt vermoord of een dictator uit de weg wordt geruimd. Het kan ook veel subtieler, door werkelijk te leren doorzien, wat Pluto probeert duidelijk te maken als misstand, en dat ook aan de wereld duidelijk te etaleren.

Leidt dat dan tot de echte bevrijding en vrijheid?

Dat zou kunnen, wanneer we ons bewust zouden zijn, dat we ons in die verandering niet opnieuw gaan uitleveren aan andere vormen van overheersing. In eerste instantie zien de veranderingen er hoopvol uit, omdat ze niet direct herkenbaar de eigenschappen hebben waar we allang afstand van proberen te nemen. Vooral daar waar verandering ontstaan door te appelleren op gevoelens van angst gebeurt dat.

Maar daarna vervallen we in onze oude fouten en verworden alle hoopvolle veranderingen tot dezelfde gedrochten waar we nu afstand van proberen te nemen.

 

Kijken we verder naar Neptunus, de planeet van de inspiratie, maar ook van de illusie.

Neptunus kan fantastische en heel beeldend de mooiste idealen schetsen. Met Neptunus in Vissen, zoals nu en tot 2025, zal dat ook weer gebeuren. Hoe onderscheiden we dan idealen van misleiding en bedrog?

Dat kan alleen maar door naar de vrijheid in onszelf te zoeken en ons bewust te worden, dat een betere wereld alleen daar ontstaat, waar het geheel wordt gediend en niet een individueel (bv ons alleen ons eigen) belang. Waar niemand zich laat voorstaan op rechten, maar vooral begrijpt wat zijn/haar bijdrage zou moeten zijn aan het beter maken van deze wereld.

We zijn pas werkelijk vrij, wanneer we niet afhankelijk zijn en we vanuit het diepst van ons wezen werken aan de vervulling van ons verblijf op aarde.

 

De astrologische mandala geeft op veel manieren blijk van het proces dat tot vrijheid leidt.

In die mandala worden de archetypische afbeeldingen samengevat en geïnterpreteerd in cyclische processen. Processen die aansluiten bij de dynamiek van de kosmos om ons heen.

Het begin van onze dierenriem de 1^e graad Ram bijvoorbeeld, wordt gesymboliseerd door: “Een vrouw die zojuist uit zee is opgerezen, een zeehond omhelst haar”.

Het symboliseert het bovenkomen van nieuwe vormen van bewustzijn en verwijst naar de ontwikkeling van het individuele bewustzijn van de mens, noodzakelijk om tot ware vrijheid te komen.

De mandala geeft een cyclisch proces weer waar alle symboliek van de graden van de dierenriem bijdragen aan die bewustwording tot uiteindelijk op de laatste graad van de dierenriem de vervulling van een cyclus is bereikt en een nieuwe cyclus kan beginnen.

Deze laatste graad, de 30^e graad Vissen, wordt gesymboliseerd door: “Een majestueuze rotsformatie die op een aangezicht lijkt wordt geïdealiseerd door een jongen, die dit als voorbeeld neemt voor het nastreven van zijn levensideaal.

Deze graad geeft het vermogen van zelftransformatie van de mens aan, door steeds alles wat hij ervaart als voorbeeld te hanteren en te verinnerlijken.

Daarom is de vrijheid zo belangrijk, de voorwaarde om die verinnerlijking echt als een proces van de ziel, niet verstoord door dagelijkse slavernij, te doorleven.

 

Vrijheid in de tarot.

In de tarot wordt vrijheid op veel manieren gesymboliseerd.

Te beginnen bij de Dwaas die onbevangen de wereld in stapt en volledig open staat voor de ervaringen die zijn ziel zullen voeden. Een onbevangenheid die wij vaak al lang missen door alle conditionering die we zijn tegen gekomen.

De Magier geeft symbolisch een beeld van vrijheid, vooral door zijn creatieve scheppingskracht en vrije wilsbeschikking.

Hoeveel Magier is in ons nog aanwezig? Zouden we niet allemaal in het diepst van ons hart de vrijheid willen voelen om vanuit die magie iets veelbetekenends tot stand te brengen?

 

Een heel andere vrijheid wordt gesymboliseerd door de Hogepriesteres, die door de verbinding met het hogere zich vrij maakt van de aardse beslommeringen en zich laat voeden en inspireren. Zou dat niet de voorwaarde zijn om te voorkomen dat we verderop op onze weg het spoor bijster raken en verzanden of zelfs in een uitzichtloze situatie terechtkomen?

 

De Zegewagen heeft een bepaalde vrijheidssymboliek, vooral daar waar het bijdraagt aan het overwinnen van de stof door de geest.

Moet dat geen belangrijke aanwijzing voor ons zijn om de weg naar vrijheid terug te vinden?

 

Een heel andere symboliek gaat uit van de Dood en de Toren.

De Dood symboliseert onder andere de bevrijding na een hele zware moeilijke periode, waarin veel met pijn in het hart moet worden achtergelaten.

De Toren daarentegen geeft gehoor aan de schreeuw van de ziel om vrijheid, waarop als de mogelijkheid zich voordoet die ziel alles achter zich laat en opnieuw een begin maakt.

Beide kaarten geven ons hoop, en uitzicht op vrijheid. Toch zal het ons duidelijk moeten zijn dat de weg ernaar toe alleen gevonden kan worden wanneer we zelf voor die vrijheid kiezen.

 

 

 

De laatste kaart die ik hier zou willen noemen is het Oordeel, de kaart die de uiteindelijke verlossing symboliseert en waarin een geestelijk ontwaken en een spirituele wedergeboorte ontstaat.

 

Tenslotte

We leven in een uitdagende, maar voor velen van ons ook moeilijke tijd. De moeilijkheid zit hem er vooral in dat we veel zekerheden verliezen, materiele en emotionele.

Dat is onontkoombaar, vooral omdat we een maatschappij hebben gecreëerd waar vrijheid nauwelijks nog bestaat.

Waar democratie is verworden tot kiezen voor je eigen belang.

Waar de wereld gedomineerd wordt door enkelingen die via banken of multinationals de lakens uitdelen, daar veel geld mee verdienen en als het fout gaat de lasten afwentelen op de samenleving.

Waar de ene hand de andere in onschuld wast, waar verantwoordelijkheid niet bestaat en wordt overgelaten aan de overheid.

Waar we onszelf ontzien, door te verwijzen naar wat anderen zich veroorloven en wij dat dan toch ook mogen.

Waar we onze broeders en zusters niet willen kennen en helpen omdat we hun taal niet kennen.

 

Gelukkig kennen we ook een andere wereld.

Waar mensen zich onbevooroordeeld inzetten voor zwakkeren.

Waar het besef heerst, dat we als mensen niet groter zijn dan God, maar we moeten leren te begrijpen, waar onze plaats is in onderdanigheid en met respect voor zijn schepping.

We kunnen daar alleen aan bijdragen, als we eerst weer onze eigen vrijheid hebben verworven en door ons eigen gedrag niet blijven bijdragen aan de instandhouding van een maatschappij die liefdeloos en egoïstisch is.

 

Geraadpleegde literatuur:

Dane Rudhyar: de astrologische mandala (Mirananda)

Hajo Banzhaf: Handboek tarot (Servire)